მოგესალმებით, მე ბექა ვარ N 13 პალატიდან. თუმცა, თქვენთანაც ისე ვგრძნობ თავს, როგორც საკუთარ პალატაში. ძალიან მომწონს ეს ბლოგი და გადაvწყვიტე აქაც გაგესაუბროთ ხოლმე. ჰო, მართლა მე სხვა ბლოგზეც ვწერ, აი აქ. ახლა კი, უშუალოდ საქმეზე გადავიდეთ.
ჩვენი ყველა ქმედება, რაღაც გარკვეულ მიზანს ემსახურება, ასე არ არის?
ქმედებისაგან მიღებული შედეგი ან მოკლე ვადებზეა გათვლილი, ან მოგვიანებით მივიღებთ კეთილ ნაყოფს.
- სწავლის ძირი მაწარე არის, კენწეროში გატკბილდების. (გრძელ ვადებზე გათვლილი მოქმედებაა)
- დღეს ვიყიდი ბევრს ლუდს და არაყს და საღამოს მაგარს დავთვრები. (მოკლე ვადებზე ვთლი მოქმედებას, შედეგიც ადვლად მისაღწევია)
რისთვის არსებობს ადამიანი, რომ გარკვეული რუტინული საქმიანობით დაკავდეს, შემდეგ მოკვდეს?! ზოგი მდიდარი, ანტიკვარულ საწოლში მონებივრე, ზოგიც სადღაც მუყაოს ყუთში, უყურადღებოდ მიგდებული. შედეგი ხომ ერთია?
თუ ყველა მოკვდავია, ყველანი გარკვეული დროის მანძილზე ვარსებობთ, მაშინ რა აზრი აქვს ყველაფერ ამას?
დედამიწას, თავისი ფლორითა და ფაუნით, ეს პრობლემა არ გააჩნია, ისინი ადამიანისთვისაა შექმნილი (ან ჩვენ გვგონია ასე) ადამიანისთვის ყველა ნივთი, გამოგონება თუნდაც კანონი, იმისთვის შეიქმნა, რომ რაღაც დანიშნულება აქვს და გამოყენებადია.
ადამიანები რისთვის ვართ შექმნილი?
არავინ იცის რატომ ცხოვრობს. ზოგი იგონებს რელიგიას, რადგან ვიღაცის იმედი ქონდეს და და იმაზე ფიქრში არ გაატაროს მთელი ცხოვრება «ნეტა ვინ შექმნა სამყაროო,” ზოგი 10 მცნებას ხმარობს რომ ქაოსი არ დაიწყოს… ზოგი ფიქრობს რომ მათავარია მთის მწვერვალზე ცხორვება და იმას მნიშვნელობა არ აქვს როგორ ადიხარ იქ… ზოგიც მიყვება დინებას მკვდარი თევზივით. ყველას ინდივიდუალური შეხედულება აქვს ამაზე. პასუხი კიდევ არავინ იცის.
რა არის ჩვენი აქ ყოფნის მიზანი, შეგიძლია ამ კითხვაზე პასუხის გაცემა?
ჯერ, მეც მომისმინე და შემდეგ მიპასუხე.
ჩვენ უბრალოდ ევოლუციის ნაყოფი ვართ, ცხოველებზე ერთი საფეხურით მაღლა მდგომი, მაგრამ მათგან განსხვავებით გაგვაჩნია ცნობიერება და ფიქრის უნარი.
ადამიანის ცხოვრებას კონკრეტული აზრი არა აქვს და უბრალოდ ჩვენ ვიგონებთ რაღაც მიზნებს, რომ ცხოვრება საინტერესო გავხადოთ.
ჩემთვის ცხოვრების არსი საკუთარი თავის შეცნობაა, რაღაცის ჩემთვის გაუგებარის გაგება.
ხო კიდევ, მე უტილიტარისტი ვარ.
P.S. ადამიანი, ის კაცია მთაზე დიდ ლოდს რომ მიაგორებს, მწვერვალიდან დაუშვებს და უხარია. შემდეგ ყველაფერს თავიდან იწყებს. ბოლოს, ერთ დღესაც ის მძიმე ლოდი გასრისავს და ყველაფერი მთავრდება.
©2010 (Bat Moony)
ფსიქიატრიული კლინიკის პაციენტი 